Een ongeluk met afgemaaid Jakobskruiskruid
Door Ellen Helmigh juni 2022
Het is alweer 17 jaar geleden. Maar ik herinner het me als de dag van gisteren.
Toen onze dochter met auto trailer en paard over de provinciale weg van het strand naar stal reed zag ze het kleine witte paard in de berm terwijl vrachtwagens voorbij zoefden. Een levensgevaarlijke situatie. Ze zette de auto en trailer stil en de kleine merrie kwam op haar aflopen blij haar te zien. Ze laadde het paardje in de trailer naast haar paard en bracht haar ook naar de stal. Het was in de buurt van Hoek van Holland.
Vandaar uit gingen we op zoek naar de eigenaar. Toen die gevonden was bracht ze het paardje terug. Het paardje was verwaarloosd had veel te lange hoeven en stond alleen op haar heel kort gegraasde weitje. De man had geen verstand van paarden en de 15 jarige Capita was van zijn dochter toen die nog thuis woonde. Omdat onze dochter met paard zou emigreren naar Frankrijk zocht ze een gezelschapspaard. In maart kwam Capita bij ons en tot de verhuizing stonden ze samen op een wei bij een boer. Die twee waren in love!!! Volgens mij was ze nooit gelukkiger geweest.
Capita kreeg verschijnselen van leverfalen.
Al snel kreeg ze korsten in haar vacht die loslieten, zwalkend lopen en door de achterhand zakken. Ze werd suffer en kreeg koorts. Ze ging steeds liggen. We wisten niet wat er aan de hand was. De veearts zag dat ze hele hoge leverwaarden had maar zag geen oorzaak. Hij keek in de wei en zei hier staat geen Jakobskruiskruid. Eerlijk gezegd kenden wij het kruid niet. Ons paard Daan was bezorgd en activeerde haar steeds om op te staan. De dag voordat ze stierf liep ze op Juliette af en legde haar hoofd op het hoofd van Juliette. Vervolgens liep ze naar mij en legde haar wang tegen mijn wang. Ik deed dit altijd met haar als dank dat ik op haar rug mocht zitten.
Voor de zoveelste keer kwam de veearts en gaf haar een injectie om de lever te activeren omdat ze nog een kans zou hebben. We zetten haar op stal samen met Daan want ze konden niet meer zonder elkaar. De veearts waarschuwde voor een hepatisch delier (een delier veroorzaakt door het niet meer functioneren van de lever). Dit kan gepaard gaan met enorme onrust. We besloten haar te sederen en omdat ze samen in een stal stonden sedeerden we ook Daan.
Het werd heel heftig; vallen opstaan met het hoofd tegen de grond slaan…. we hadden de handen er aan vol. Binnen enkele uren overleed ze. Daan bleef achter bij haar om afscheid te nemen hetgeen hij op heel ontroerende wijze deed.
Na een maand uiterst depressief gillen in de wei kwam jaarling Sterre hetgeen hem opvrolijkte. Maar Capita was zijn grote liefde.
Het afgemaaide Jakobskruiskruid.
De dag na haar overlijden gingen we naar de vorige eigenaar. Capita was twee maanden weg en de wei was gegroeid….. helemaal geel van bloeiend jakobskruiskruid tot aan mijn middel; er was geen gras meer te vinden. We brachten hem het slechte nieuws. Hij was er erg verdrietig van. Hij wist niet dat het giftig was. Hij maakt het verhaal compleet. Zijn vader maaide daar de weides en gaf dit aan de paarden. Er waren meer paarden daar en een voor een dood gevonden in de wei. Capita bleef alleen over.
Onwetendheid.
Alles was goed bedoeld maar onwetendheid was de grote oorzaak van dit drama. Hij vertelde dat kruiskruid door de overheid was ingezaaid in de dijkjes omdat dit de dijkjes verstevigde. Dit heeft zich enorm uitgezaaid.
Teveel paarden op een kleine wei.
Daardoor verstoorde grond
Goede vestigingssituatie voor Jakobskruiskruid
Te weinig voedselalternatieven voor het paard die dit vervolgens gaat eten
Afmaaien en dit maaisel voeren
Uiteindelijk werd er puur Jakobskruiskruid gevoerd.
Totdat Capita uitbrak en uiteindelijk bij ons terecht kwam…. te laat.
Foto boven blog @Jeanette Renders
Jakobskruiskruidvergiftiging, hoe werkt dat?
Jakobskruiskruid herkennen Flora van Nederland
Paarden houden van lang gras op hun bord. Zolang ze zelf kunnen bepalen wat ze wat ze blieven. Als je van paarden houd moet je er voor zorgen dat het aanbod van hun voedsel gezond is. MacDonald is voor de mens niet gezond maar heel gemakkelijk verkrijgbaar. Net zo als dat is van groente.
Paarden verdienen het om hun eigen gezonde voedsel te krijgen omdat het hun recht is en door de mens hen wordt onthouden.
Dat klopt als een bus, in dit geval is dat ongeluk ook gebeurd door onwetendheid, dochter van de eigenaar van het paard was het huis uit, paard bleef etc. Het is goed om te waarschuwen dat je de wei echt wel moet verzorgen en enige basiskennis moet hebben, want een paard hoort ook niet alleen te zijn, het zijn sociale wezens die gezelschap van soortgenoten nodig hebben. Over kort of lang gras staat in dit blogje van Equiculture ook veel informatie Paarden, kort of lang gras ?
Met bovenstaand gewoon eens. De man verzorgde het paardje voor zijn dochter die al uit huis was; het stond met andere paarden…. die mogelijk om dezelfde oorzaak overleden…
Het enige dat ik erover kan zeggen… het was niet zijn hobby maar die van zijn dochter…. Hij vond Capita een ‘leuk beest’ meer niet. Ik weet wel dat hij schrok en verdrietig was….