Rond Jakobskruiskruid, of *ragwort*, bestaan in het Verenigd Koninkrijk veel hardnekkige misverstanden. Sommigen geloven zelfs dat er een wettelijke plicht is om de plant overal te bestrijden. In werkelijkheid zit de wet anders in elkaar. In deze blog zetten we de feiten op een rij, gebaseerd op jarenlang onderzoek en betrouwbare bronnen. Ik ben Neil Jones uit het Verenigd Koninkrijk en bestudeer al bijna twintig jaar Jakobskruiskruid (ragwort) en de angst die rond deze plant bestaat. Op mijn website Ragwort Facts deel ik feiten en ontkracht ik hardnekkige fabels. Samen met verschillende natuurorganisaties zet ik mij in tegen de misinformatie en bangmakerij rond deze plant.
De wet: wat staat er nu écht?
Er heerst veel misverstand over de zogenoemde Ragwort law in het VK, soms zelfs doelbewust.
De kern: er bestaat de Weeds Act 1959. Deze geeft de overheid de mogelijkheid – maar geen plicht – om mensen op te dragen bepaalde planten, waaronder Jakobskruiskruid, op een specifieke plek te verwijderen.
Het gaat om een oude wet, overgenomen uit 1920, waar geen parlementaire discussie meer voor nodig was. Veel natuurbeschermers vinden dat deze wet in deze tijd van biodiversiteitsverlies achterhaald is; we zouden geen waardevolle inheemse planten klakkeloos moeten vernietigen. In 2019 ondertekenden meer dan 10.000 mensen nog een petitie om de wet af te schaffen, maar de procedure werd afgebroken door de verkiezingen.
Van angstcampagne naar nieuwe wet.
In de late jaren ’90 voerden enkele paardenorganisaties een felle campagne tegen Jakobskruiskruid, vol overdrijvingen en onwaarheden. Dit leidde tot een Private Member’s Bill – een wetsvoorstel van een individueel parlementslid, in dit geval gesteund door de British Horse Society. Het oorspronkelijke doel: mensen verplichten de plant overal te bestrijden.
Het parlement wees dit af. Uiteindelijk bleef er een afgezwakte versie over: de Ragwort Control Act. Deze bepaalt dat de overheid een gedragscode kan opstellen (maar dat kon sowieso al).
De Gedragscode is geen wet.
De Code of Practice is slechts een leidraad. Hij stelt expliciet dat het niet de bedoeling is om Jakobskruiskruid uit te roeien. Toch verwarren sommigen deze code met een wettelijke plicht.
De code bevat nuttige adviezen over weidebeheer, maar ook grote tekortkomingen. Zo zijn de risicocijfers gebaseerd op een persoonlijke interpretatie van een professor, zonder harde biochemische bevestiging. De vergiftigingsverschijnselen zijn namelijk identiek aan die van andere gifstoffen, zoals uit beschimmeld voer.
Een WOB-verzoek toonde aan dat er in acht jaar tijd slechts één mogelijk vergiftigingsgeval was vastgesteld – statistisch gezien te weinig om harde conclusies aan te verbinden.
Corrigerende actie tegen misleiding.
Omdat sommige partijen bleven volhouden dat iedereen verplicht is Jakobskruiskruid te bestrijden, werden in 2011 klachten ingediend bij de Advertising Standards Authority (ASA). Reclames van onder andere de British Horse Society en Monsanto bleken misleidend en moesten worden aangepast. In 2014 moest ook het paardenblad Horse & Hound een correctie plaatsen na een klacht bij de Press Complaints Committee. Beide instanties baseren hun oordeel op bewijs, niet op gevoel of geruchten.
De feiten op een rij
– Jakobskruiskruid is in het VK niet verboden.
– Er bestaat geen algemene bestrijdingsplicht.
– Alleen in uitzonderlijke gevallen kan een overheidsinstantie een specifieke control order opleggen.
Kortom: laat je niet misleiden door bangmakerij. We moeten kritisch kijken naar informatiebronnen en zorgen dat ecologisch waardevolle planten niet onnodig verdwijnen.
Deze pagina is wat beter leesbaar gemaakt dan de oude versie die offline gaat.
Bronnen.
Originele bestand; Ragwort and the law
