februari 2021 door Esther Hegt
Door verhuizing van de website naar een ander hostingbedrijf heeft het even meer tijd gekost om dit blog te schrijven
Vlak voor Kerstmis werd ik attent gemaakt op een enquête van LTO om overlast van Jakobskruiskruid in kaart te brengen.
Enquête overlast jakobskruiskruid LTO . Dit werd ook uitgebreid gedeeld op verschillende media.
De enquête is door zo’n 1550 mensen ingevuld.
Maar liefst 89% van degenen die de enquête hebben ingevuld, heeft Jacobskruiskruid op zijn/haar weiland of perceel.
Volgens de officiële cijfers zijn er zo’n 450.000 paarden in Nederland. K.N.H.S. Brochure Nederland Paardenland
1550 ingevulde enquêtes op zo’n 450.000 paarden is niet veel. Dat is 0,6 % . Dat is echt niet genoeg om overheden te dwingen een inheemse plant zoals Jakobskruiskruid te bestrijden zie dit artikel van mijn website uit 2007 over Fabels m.b.t. het aantal sterfte gevallen door kruiskruidvergiftiging en het belang van sectie op overleden dieren.
Veel belangrijker is om te begrijpen waarom Jakobskruiskruid zich op sommige stukken zo thuis voelt en wat je er aan kunt doen in de wei.
Het is belangrijk voor een boer om zijn land economische waarde te laten behouden, het moet productief zijn. Een boer zou zich kapot schamen als zijn land niet productief is, het is agrarisch onderhouden land. Voor veel paardenweides telt dat niet, het weiland wordt soms alleen gebruikt om paarden te huisvesten. Toch mag dat niet betekenen dat je een paardenweide niet hoeft te onderhouden, op dat punt is er veel winst te behalen.
Een overbegraasd land zal zich steeds slechter herstellen en dat kan als je daar niet mee aan de gang gaat inderdaad leiden tot het dweilen met de kraan open. Overbegraasd land is een aantrekkelijke habitat voor Jakobskruiskruid, maar ook andere ongewenste planten om zich te vestigen en/of te handhaven.
Er kunnen wel eisen gesteld worden aan het houden van paarden, zie de
Gids voor Goede Praktijken van de Sectorraad Paard
Paarden horen niet thuis in een kaal weiland zonder aanvullend ander ruwvoer. Het graasgedrag kan ertoe leiden dat ze gras met wortels en aanhangend zand opeten en daardoor mogelijk zandkoliek of diarree krijgen. Bij slecht graslandbeheer krijgen onkruiden de overhand.
De giftigheid van Jakobskruiskruid staat niet ter discussie. Het is giftig, net als heel veel andere planten die van nature in Nederland voorkomen.
Belangrijk is dat er wetenschappelijk onderzoek komt dat aangeeft wat de schaal van het probleem werkelijk is. Dat is belangrijk, omdat het misschien niet rechtvaardigt dat er hoge kosten gemaakt worden als het risico van vergiftiging erg laag is.
Wat zou LTO en de paardensector dan wel kunnen doen?
Afkijken bij het Verenigd Koninkrijk is een optie, ook in Nederland zijn er paardenorganisaties, pathologie labs en dierenartsen. Door heel veel paniekverhalen zijn er in Verenigd Koninkrijk wel grootschalige enquêtes gehouden, daaruit bleek dat alhoewel Jakobskruiskruid ook in het Verenigd Koninkrijk een heel algemene plant is, het zeldzaam is dat Jakobskruiskruidvergiftiging gezien wordt in de veterinaire praktijk. Een quote uit een vorig blog Komt Jakobskruiskruidvergiftiging vaak voor ?
Nevertheless,ragwort toxicity appears to be rare in horses and ponies subject to a reasonable degree of professional veterinary care and is probably deserving of the apparently relativelylow financial and work input previously described by horse owners. The overall impression from all four surveys is that ragwort is a very common weed but only a minority of horse owners spend significant time trying to control it
Prof Andy Durham
In 2008 was er in s’Hertogenbosch een Kruiskruidsymposium {waar ook LTO aan deelnam}
Op dat symposium waren verschillende deskundigen die elk een presentatie gaven op hun vakgebied. waaronder Waterschap, natuurmonumenten, NIOO KNAW, een dierenarts deskundig op giftige planten, LTO en ook ik gaf een presentatie en heb me hard gemaakt voor veilig hooi. Op dit symposium is er veel kennis uitgewisseld. Dus waarom opnieuw? Die kennis is er, maak er gebruik van.
Ook op mijn website is er gedurende 13 jaar een centrale registratie geweest .
Over Jakobskruiskruid is al heel veel gezegd en geschreven ,er is heel veel wetenschappelijk onderzoek over de plant. Daar is goed gebruik van te maken. Het heeft geen nut om overheden de schuld te geven van overlast van een inheemse plant. Het zijn de omstandigheden waarin de plant zich wel of niet thuis voelt.
Investeren in toegankelijke {online} cursussen over weideonderhoud rekening houdend met de omgeving en de natuur van het paard zou een win-win kunnen zijn. Een heel goed voorbeeld is Equiculture.Op deze website is er ook een aparte pagina met verschillende artikelen over weidemanagement.
Een goede leesvolgorde zou zijn het begrip verstoorde grond en daarna veel zaden veel planten. Dan pas kun je iets met weideonderhoud, want eerst moet je de plant leren begrijpen.
Extra
Hegt, E. & P.B. Pelser. 2007. Jakobskruiskruid. Voorkomen is gemakkelijker dan bestrijden. Paard en Sport (6): 70-71 Download
We hebben dit soort dingen gehad in het Verenigd Koninkrijk. Het is berucht gedrag. De enquête is misleidend. De resultaten worden gebruikt om mensen bang te maken, maar ze hebben geen betekenis. Het is een typisch voorbeeld van de slechte wetenschap die over deze kwestie wordt verspreid.
Dankjewel voor je reactie. Het klopt dat er veel nogal discutabele informatie uit het Verenigd Koninkrijk is overgewaaid. Als ik op je naam klik zie ik dat ik ook op jouw Kruiskruid website kom, daar staat ook enorm veel informatie op! Ook een aanrader om te lezen. Die tijdlijn geeft veel over de geschiedenis over Kruiskruid weer.
De enquete blijkt ingevuld door grofweg ca. 0,6% van de paardeneigenaren. Controle op juiste herkenning van jkk is daarbij niet.
Een enquete onder dierenartsen naar onjuist weidebeheer en verdachte gevallen lijkt zinvoller.
Klopt Ed, ook op dat kruiskruidsymposium bleek dat er toch veel deelnemers waren die bij de getoonde dia’s van verschillende gele planten een andere plant aanwezen dan Jakobskruiskruid.